Valencia’ya yolum nasıl düştü?
Valencia, hiçbir zaman İspanya’da en çok görmek istediğim şehirlerden biri olmamıştı : itiraf ediyorum! Ancak popüler bir şehir olması, ticari anlamda ön plana çıkan bir İspanyol şehri haline gelmesi ve belki de onlarca ‘Valencia’ya gittin mi? Orada ne yapalım, ne önerirsin?’ sorularıyla karşılaştığım için rotama eklediğim bir durak oldu burası. İyi ki de olmuş çünkü en az seviyede beklentiyle yola çıkıp çok fazla keyif aldığım bir yer oldu.
Bu yaz tatili planlaması için İspanya’da kararlı ancak şehir ve bölge konusunda çok kararsızdım. Kuzey İspanya mı yapsam, özlediğim Barcelona’ya varıp oradan şehrin kuzeyine uzanıp görmediğim Costa Brava kasabalarını mı görsem yoksa bir de Mallorca, Menorca Adaları’na mı geçsem derken kendimi güneye uzanan bir rota çizerken buldum yine. Ocak ayında gittiğim Granada için ölüp bitince benim için kalan son Endülüs şehri Córdoba’yı görmek farz olmuştu. Bunun üzerine; ‘Córdoba’ya gideyim ama mutlaka Valencia’yı da göreyim hatta acaba Sitges’e de uğrasam mı, araya Portekiz sıkıştırsam mı’diye haftalarca debelenip durdum. [Biliyorum dertlerim çok büyük ama neyse ki hallettim;)]
Sonuç olarak uzun uğraşlar sonucu kafamda kabaca bir rota çizilmiş oldu : Barcelona – Valencia – Córdoba – Madrid. Hem çok özlediğim Barcelona ile hasret gidereyim hem de sofistike bulduğum Madrid’le entelektüel bir kapanış yapayım diye yarım bir çember çizdim biricik ülkem İspanya’da. Hangi şehirde kaç gün kalacağıma, nerelerde konaklayacağıma da önceden karar vermeyip seyahati akışına bıraktım ilk defa.
İki haftalık büyük İspanya rotamla ilgili ulaşım, bütçe, konaklama gibi bilgileri ayrı bir yazıda paylaşacağım için şimdi sözü daha fazla uzatmadan ikinci durağım olan Valencia’yı anlatmaya başlıyorum.
Valencia’nın bendeki sözlük tanımı
Barcelona’nın eğlencesini, Madrid’in iş dünyasını ve sofistike yaşantısını alıp harmanlamış ama o çok sevdiğimiz sıcacık İspanyol kasabalarının da kadife dokusunu, geleneklerini yaşatan hem büyük hem de kendi içerisinde küçük tatlı şehre benim lügatım artık Valencia diyor.
Gün, erken başlıyor Valencia’da. Malum iş dünyasının nabzı Barcelona ve Madrid’den sonra burada atıyor. Esnaf erkenden açıyor kepenkleri. Fakat bir İspanyol geleneği olarak asla koşturmaca yok; insanlar huşu içinde yürüyor, köpeğini gezdiriyor, kahvelerini yudumluyor sokaklarda. Yaşayan sokakları var bu şehrin; her İspanyol şehrinde olduğu gibi. Daracık her sokağında tarih, nefis ve kaç yaşında olduğunu sayamadığım yapılar ve muhakkak bu enfes dokunun arasına serpiştirilmiş masa ve sandalyeler var. Sokaklar insanlar için ve hayat sokaklarda İspanya’da. Sabahları gazetesini okuyan, café con lechesini ya da cortadosunu yudumlayan, ayaklarına dolanan köpeğiyle kâh yalnız kâh arkadaşlarıyla hayat dolu Akdeniz insanı var sokaklarda. Öğlen gibi birçok büyük İspanyol şehrinin aksine Valencia’da hayat kısmen duruyor. Kepenkler yeniden iniyor, insanlar evlerine çekiliyor ve siesta zamanı başlıyor. Akşam üzeri 17.00 sularına dek şehir sakin bir hal alıyor. Peki ya akşamları? Valencia’da geceler beni çok mutlu etti! En az Barcelona’da El Born’da aldığım keyfi aldım burada da. Hem o bahsettiğim minik İspanyol kasabalarının sıcaklığı hem de büyük şehrin çeşitliliği harmanlanınca ortaya nefis bir ambiyans çıkmış. Tadından yenmiyor.
Sonsöz
Tatlı şehir Valencia, beklentilerimin çok üzerinde bir dört gün sundu bana. Rengarenk ve nefis dükkanları, tatlı kafeleri, tarif etmekte zorlandığım sofistike mimarisi ve tarihiyle Valencia, hem kültür hem keyif seyahati için fazlasıyla ihtiyaçlarınızı karşılayacak türden. Hatta daha önce bahsetmedim ama yeme-içme anlamında da midelerinizi mest edecek bir şehir; benden söylemesi!
Valencia rehberi ve görülecek yerler için buraya tıklayın!
Seyirgraf 